مشاجره ها و نزاع ها، نور باطن را خاموش می کند.
بسیاری از بی حالی ها و عدم نشاط ها به جهت مشاجرات است. کم منزلی داریم که در آن پرخاش و تندی نباشد.
روزی چند تا پرخاش باشد، برکات می رود و دیگر چیزی نمی ماند.
حتی اگر حق هم با تو بود، در امور شخصی و جزئی مشاجره نکن چون کدورت آور است.
مرحوم علامه محمد تقی جعفری از صاحب دلی نقل می کرد: در موضوعی داشتم با همسرم بحث و مشاجره می کردم و گمان می کردم که حق با من است. ولی در واقع حق با او بود
ناگهان صورت باطنی غضبم را به من نشان دادند. بسیار کریه و زشت بود. آن صورت آمد به من نزدیک شد و در گوشم گفت: کثیف ساکت شو...
همین که متنبّه شدم، فورا دست همسرم را بوسیدم و عذر خواستم. او که از قضیه خبر نداشت متحیّر شد که چطور در وسط دعوا و مشاجره این کار را کردم..
به نقل از: استاد فاطمی نیا