آفرینش اعضای جفت وفرد

فکر کن ای مفضل در اعضایی که طاق و جفت آفریده اند وچه حکمت وتدبیر در آنها مرعی داشته: پس سر را یکی آفریده زیرا که مصلحتی نیست در آنکه آدمی را دوسر بوده باشد،نمی بینی که اگر باسر آدمی سردیگری تصور کنی هر آینه آن زیاد خواهد بود وبار گرانی خواهد بود بر او بدون احتیاج به سوی آن زیرا که حواسی که آدمی به آن محتاج است در یک سر متجمع می تواند بود،وایضا اگر چنین باشد که اگر به یک سر سخن گوید سر دیگر معطل خواهد بود و حاجتی به آن نخواهد بود.واگر از هر دو سر یک سخن گوید،یکی بی فایده وزائد خواهد بود؛ واگر به یکی سخن گوید به غیر سخنی که به دیگری گوید،بر شنونده دشوار خواهد شد که متوجه کدامیک شود،واختلاف در فهم بهم خواهد رسید.
و دستها را جفت آفرید زیرا که خبری نیست در آنکه آدمی یک دست داشته باشد،زیرا که خلل می رساند به آنچه مزاولت آنها نماید از اعمال،نمی بینی که نجار وبنا اگر یک دست ایشان شل شود نمی توانند که صناعت خود را بعمل آورند مانند کسی که دو دست دارد،هر دستی معاونت دست دیگر می کند،بعمل نمی تواند آورد.