سَلامٌ عَلی آلِ یاسین

سَلامٌ عَلی آلِ یاسین

سلام بر آل یاسینsebghah@درایتا
سَلامٌ عَلی آلِ یاسین

سَلامٌ عَلی آلِ یاسین

سلام بر آل یاسینsebghah@درایتا

مطلب

سلام...امیدوارم از مطالبی که براتون گذاشتم خوشتون بیاد.

صدایم کن

مرا بخوان
صدایم کن

ای اشتیاق بی انتها

ای ایستاده بر فراز زمان

که رهگذری خسته ام

در بیابانی بی آب

تفتیده در آفتاب

و تو تک درخت صحرایی

با سایبانی گسترده و آبی روان

مرا سوی خویش بخوان

ای رویش بهار در هجوم خزان

که درمانده ام در چالش های زندگی

و همهمه هایی که نام مرا فریاد می زنند

و تو برتر از هر صدای آشنا و دلنشینی

با طنین گرم هدایت

مرا از یاد مبر

که می سوزم

در آتشی که خود برافروخته ام

و تنها تو می توانی

خنکای سرود ابراهیم را

در گوش آتش بخوانی

مرا بخوان در خوش ترین خاطره ایام

در جشن حضور

 

چشمهایم

سلام!

من چشم هایم را بسته ام


اما آینه به آینه

پر از چشمهای اوست

هوا را که نفس میکشم

انگار بوی نگاه می دهد

نمی دانم چرا دیگر او را نمیبینم

چشمهایم در حسرت نگاهش کور شده اند

شعری زیبا

نتظار, ماندن در آرزوی وصال است.انتظار پر کشیدن به سوی میعاد است که در آنجا به روی از

راه رسیدگان در می گشایند.انتظار لحظه ناب تطهیر است.مهلتی برای عشق ورزیدن و خلوص


است که گاه تلخ مینماید در تحمل فراق و گاه شیرین است به سودای لقاء.انتظار داغی است که

بر سینه عشاق میزنند تا آن هنگام که سفیران دوست می آیند و شایستگان دیدار را با خود

می برند.

آنان که این داغ بر سینه ندارند بمانند و نیایند.انتظار گاهی زود به پایان می رسد و تنها در

آمدنی و رفتنی خلاصه می گردد و گاه طولانی است؛در حکم کوره ای گداخته که جانها را به

آبدیدگی آهن تفتیده بدل می سازد.اما انتظار طولانی هم سرانجام روزی به پایان می رسد اگر

واقعا منتظر باشیم......

و وصال ؛فرجام این انتظار است؛همان نسیم بهاریست که لاله ها را به شکفتن وا می دارد .

شهری است که به پاداش آن همه صبر،درجان تشنه ی منتظری می ریزند.

یک جمله وبس

در تقویم انتظار، همه فصل ها از عطر بهاری مهدی (عج) متبرک است.
نوروز منتظران روزی است که از شب نیمه شعبان آغاز می شود.
انتظار، فاصله ای است میان دو جمعه: جمعه ولادت و جمعه ظهور.
بهار، همه طراوتش را مدیون یک گل است: گل زیبای نرگس.
اگر سختی زمستان غیبت نبود، شوق آمدن بهار عدالت معنا نداشت.
خانه تکانی، رسم قدیمی همه منتظران بهار است. بهارِ مهدی (عج) از راه می رسد، خانه تکانی دل ها را فراموش نکنیم.
بهترین هدیه ای که می توان برای گلدان شکسته قلب منتظران خرید، یک شاخه گل نرگس است.
جمعه ها کافی نیست، هر روز سهمی را به امام زمان(عج) اختصاص بدهیم.
منتظران واقعی به اشک و آه و دعا اکتفا نمی کنند.
نیمه های شعبان می آیند و می روند، حیف است اگر فقط با نقل و مشکلات و شیرینی برگزارش کنیم.
کم لطفی مهمان است بر سرِ سفره بنشیند و صاحبخانه را نشناسد، حتی اگر او را نبیند.
امام زمان (عج) بیشتر از آن به گردن شیعه حق دارند که فقط نیمه های شعبان به یادشان بیفتیم.
اگر خورشید از چشم ما پنهان مانده است، تقصیر ابرها نیست، چشمان ما باران نخورده است.
حتی اگر امام از چشم ما غایب باشد، باز هم ما از چشم او غایب نیستیم.
ای کاش روزهای »غفلات« ما از شب های »غیبت« او طولانی تر نبود.
مبادا فقط وقتی همه درها به رویمان بسته شد، درِ خانه امام زمان (عج) را بزنیم.
مکه با همه »صفا«یی که دارد، بی گل روی مهدی (عج) بی»صفا« است.
هر دستی در آرزوی بوسیدن حجرالاسود است، حجرالاسود در آرزوی بوسیدن دست مهدی (عج) است.
منتظرتر از امام زمان (عج) سراغ داریم؟ 1167 سال در انتظار!
دلنشین ترین اشعار در دیوان انتظار، سروده دل سپرده ترین شاعران است، آنها که دل به حضرت مهدی (عج) سپرده اند.
نمازِ هیچ مأمومی بی امام اقامه نمی شود، ما چند رکعت را به امام خویش اقتدا کرده ایم؟
دیر و زودش مصلحت است، امّا هیچ عریضه ای بی جواب نمی ماند.

 


شعر

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
 منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

 هرسر موی مرا باتو هزاران کاراست
 ماکجاییم و ملامتگر بی کار کجاست
ساقی و مطرب و می،جمله مهیاست ولی
 عیش، بی یار مهیا نشود یار کجاست